هدف بیشتر فیلم این بود که همه چیز تا حد امکان با نسخه اصلی سازگار باشد، اما خانه یک مورد خاص بود. نمای بیرونی برای اولین بار تحت نظارت دلیا دیتز (کاترین اوهارا) و طراح داخلی او، اتو (ویلیام گلن شادیکس)، بازسازی معماری مدرنی را تجربه کرد، اما اسکرون این احساس را داشت که تماشاگران ترجیح می دهند آن را در ایالت اصلی ویکتوریایی به سبک خانه‌های کشاورزی، به ویژه از آن زمان آب سوسک فیلم با بازتاب تغییرات درونی به پایان می رسد. اسکروتون و تیمش محل اقامت را همانطور که در ابتدای فیلم اول ظاهر شد، زمانی که تحت مالکیت خانواده Maitland بود، بازسازی کردند، اما آن را با یک حجاب سیاه پوشاندند تا دوره عزاداری دیتز را در طول فیلم منعکس کند. اسکروتون می‌گوید: “در حال خواندن مراسم تشییع جنازه ویکتوریا بودم، جایی که آنها داخل آن را پوشانده بودند. با دلیا، انجام کاری به این اندازه دراماتیک و اغراق آمیز منطقی بود.”
تیم بلافاصله موافقت کردند که حجاب توسط دلیا دیتز طراحی شده است، اما تبدیل آن به واقعیت بسیار دشوار بود. اسکروتون آزمایش‌های تصویربرداری را با تعدادی پارچه مختلف انجام داد، اما تعداد کمی از آنها شفافیت مناسبی را داشتند که خود ساختار را قابل مشاهده کند. اسکروتون می‌گوید: «در نهایت یک قرقره ساده پیدا کردیم و واقعاً خوب کار می‌کرد ما یک لباس غول پیکر ساختیم.»
در فیلم اول، فضای داخلی خانه از یک «نمای کلبه روستایی ارزان» به یک نمای افراطی پست مدرن تبدیل شد و سپس دوباره بازگشت. این بار، اسکروتون سعی کرد مسیری را که دلیا طراحی خانه را در دهه‌های بعد می‌گرفت، تصور کند. اسکرانتون می‌گوید: «فکر می‌کنم این بزرگترین دردسر من با این فیلم بود. او تمام جزئیات نجاری دست ساز را در جای خود قرار داد، همانطور که تصور می کرد دلیا به دلیل روندهای مدرن تر پیرامون مرمت تاریخی انجام می داد، اما او رنگ آبی مایل به خاکستری اشباع شده را انتخاب کرد تا کمی ظرافت را به آن بانوی عجیب و غریب بیافزاید. خانه هوس کرده بود
منبع: https://www.architecturaldigest.com/story/beetlejuice-beetlejuice-how-a-last-minute-script-update-changed-the-sets