این آپارتمان تاریخی کوئینز از خیابان های سنگفرش شهر نیویورک الهام گرفته شده است

از آنجایی که شخصیت قدیمی خانه همان چیزی است که در وهله اول صاحب خانه را مجذوب خود می کرد، حفظ آن به اولویت اصلی طراحان تبدیل شد. پولینا که وسایل برنجی ظریف، لهجه های چوبی گرم و سطوح سنگی کلاسیک را برای حفظ یک پا انتخاب کرد، می گوید: «حفظ یکپارچگی معماری ساختمان ضروری بود. در گذشته بازسازی تاریخی: کفپوش های چوبی اولیه بازسازی شدند، درهای قدیمی دوباره رنگ آمیزی شدند، دستگیره های برنجی به درخشش اولیه خود پرداختند، براکت های موجود برجسته شدند و براکت های جدید به طور متفکرانه برای جایگزینی هر چیزی که در اصل نبود اضافه شد. طراحی شده تا عتیقه به نظر برسد. ملکه ها

پائولینا از کابینت بار می گوید: «الگوی خیره کننده مورد علاقه من است و اتفاقاً الگوی مبل من (در خانه) را منعکس می کند.

نگهداری از بعضی چیزها راحت تر از بقیه بود، استثناء اتاق های نشیمن و غذاخوری که فاقد نور (و حیات) بودند. در تلاش برای وارد کردن هر دو، پائولینا و آلبرت ناهارخوری را به سمت دیگر اتاق، در کنار پنجره های عتیقه با قاب های مشکی، منتقل کردند و سیم کشی برق را در سقف کاذب تازه نصب شده نصب کردند تا نوری ایجاد کنند که اتاق را مانند روشن نگه دارد. جعبه جواهر در غروب آنها قوانین غیرمدرن خود را برای چیزهای مهم، مانند مبل شناور امروزی، تلویزیون قاب، و فضای بار با کمد زیبایی ساخته شده زیر پا گذاشتند. آنها همچنین از بافت های بد خلق و پیچیده - روی گلدان ها، لهجه های چوبی و بالش ها - برای برانگیختن حس رمز و راز استفاده کردند.

پولینا از جزیره واترفال می گوید: «من همیشه دوست ندارم که جزایر یک تخته در بالای آن قرار گیرد، بنابراین به دنبال راه های منحصر به فردی برای ادغام سنگ با جزیره و محیط اطراف آن هستم.

همانطور که پائولینا توضیح می دهد، کف آشپزخانه و حمام قربانی شدند و به فرصت تبدیل شدند. در اولی، کاشی های قدیمی با تخته های شاه ماهی جدید جایگزین شدند تا خیابان های سنگ فرش جنگل های جنگلی را منعکس کنند، در حالی که کاشی های قدیمی با کاشی های شش ضلعی سفارشی که پدر پائولینا، که تیم ساخت و ساز شرکت را رهبری می کند، به دقت گذاشته بود، جایگزین شد. وقتی صحبت از کار سخت شد، ورودی ها یک کتری ماهی دیگر بود. حمام، که ما به همین شکل نگه داشتیم، تنها 19 اینچ عرض دارد، حتی بدون درب، روشویی 24 اینچ و عمق آن 22 اینچ است، و خوشبختانه، ما متوجه شدیم پائولینا به یاد می آورد: «اگر قبل از بستن دیوار آن را نمی دانستیم، باید یک کمد دیگر پیدا می کردیم.» نسخه نهایی بهترین قسمت های گذشته را به ارمغان آورد، درست همانطور که صاحب خانه امیدوار بود: «کل ساختمان غرق در تاریخ است و تقریباً غیرقابل باور است که این مکان فقط چند دقیقه با ایستگاه قطار فاصله دارد. او می گوید: «پائولینا قطعاً به من کمک کرد تا رویایی را که نمی دانستم دارم، درک کنم. واضح است که در نهایت ارزشش را داشت.